Gece 23:36 ...
Ve ben hala can çekişiyorum.
Kendimle, gerçeklerimle, hayallerimle...
Kimselerin olmadığı ve sadece içinde ben olabileceğim, ayna ya da ışık olmayan bir yerde yanlız kalmalıyım. Artık şuna eminim ki; kendimle beraber tüm insanlara güzel bir tiyatro izletiyorum.
Aynanın karşına geçtiğinde aynada ki sana bakarken sanki bir yabancıyla konuşuyormuşsun gibi hissettin mi kendini???
Bu sıralar aynalardan kaçıyorum :( Çünkü ne zaman bir aynaya baksam sanki o karşımdaki yaratık aniden gelip, boğazıma sarılıp, beni nefessiz bırakıcakmış gibi hissediyorum. Galiba ben artık kendimide sevemiyorum ....
Beni biraz rahat bırakın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder